Nieuwjaarsduik in Euronat

Op ongebruikelijke tijdstippen zwemmen in zee, dat is iets wat ik al sinds lang doe. Er zijn zonnige dagen, of dat nou in oktober, december of maart is, die uitnodigen om een strandwandeling te maken. Dikwijls is de verleiding dan groot om de kleren uit te trekken en kort in de schuimende golven te duiken, ook als andere wandelaars warme jassen aan hebben. In ieder geval was ik tot nu toe altijd de enige die het water inging.

Maar vandaag was het totaal anders. Het was niet echt warm, de zee was weliswaar vriendelijk met mooie golven, maar nou ook weer niet bijzonder uitnodigend. Toch ben ik vandaag, op 1 januari, in zee geweest. Ik werd aangetrokken door de aankondiging dat een groep "doorgewinterde" zwemmers (die bestaan kennelijk nog) een gemeenschappelijke zwempartij organiseerde.

Bij aankomst was de normaal in de winter lege parkeerplaats bij het hoofdstrand van Euronat overvol en ook te voet en op de fiets stroomden de mensen toe. Op het strand stond al een groep naakte mensen en bovendien nog een veel grotere groep dik aangeklede nieuwsgierigen. En toen kwam de gezamenlijke "verovering" van de zee - en daarna ontspannen, tevreden gezichten. Goed doorbloede, een beetje rood geworden huid en een welgedaan gevoel in het hele lichaam.

Het is duidelijk: geestverwanten trotseren iedere weergesteldheid. En uiteindelijk brak de zon ook nog door!

2018 Elke Schwichtenberg (Saint Vivien), vertaling: Marius van Deventer